Mijn hart huilt heel hard.
Mijn hoofd zegt dat het écht goed is zo.

Ik hou zielsveel van Isabel.
Maar soms wil ik het even niet.
Het niet. Haar niet.
Wil ik niet 24/7 zorgen.
Wil ik even helemaal niets.

En in deze week hoeft dat niet.
En worden wij ONT-ZORGD.

Zij gaat genieten van haar eigen muziek. Van elke dag Brinta, fruit en spaghetti met ham. Van heel hard schommelen. Van 20u erin en 8u eruit. Van haar vaste structuur. Van het extreem verwend worden door de lieve mensen bij de logeeropvang bij Koninklijke Visio in Breda.

En wij?

Wij gaan genieten van hele harde muziek. Van onverwachte, super spontane restaurantbezoekjes en ontbijtbuffetten. Van mega snelle attracties. Van zo lang in bed liggen als we zelf willen. Van alles buiten de structuur om doen.
Van het extreem verwennen van onze andere drie dochters.

En over een weekje halen we haar weer op.

En gaan we met het complete gezin op vakantie. Met beste vrienden. En houden we met z’n allen rekening met haar. En met elkaar. Want hé, zeg nou zelf, is het niet fijn als we elkaar altijd een beetje ont-zorgen.

Geniet van je vakantie.
En ont-zorg! ♥️

Nb. De pubers zijn heel blij dat Isabel erbij is. Zij hebben, net als zij, een taffestyfus hekel aan kerkjes, museumpjes en stadjes bezoeken.