Vrouwen twijfelen. Aan zichzelf. Over van alles. En nog wat.

Mannen niet. Of althans. Ze zeggen van niet.

Ik denk dat we De Twijfel in ere mogen herstellen. En zeggen: “Twijfelen is goed! Het maakt je mens. Het maakt je mooi. Het maakt je benaderbaar. Wat fijn dat jij twijfelt! Daarom durf ik ook te zeggen dat ik dat doe!”

Iemand die niet aan zichzelf twijfelt is in mijn ogen zeer gevaarlijk.

Nu twijfel ik of ik dit wel zal posten. Want.
“Is dit niet een te zij-ige post? Of een te uitgesproken zwart-wit post? Of een niet-zakelijk-genoege post? Oooh en op deze foto zie je heeeel goed mijn vlekken! En mijn vetrol!”

Ik doe het toch.
Leve aan de Twijfel.
Dood aan de Arrogantie.
Toch?
❤️

Nb. Ik twijfel of de mannen in mijn netwerk dit blog niet te ‘verwijfd’ vinden. En ik hoop, nee, ik heb een sterk verlangen, dat óók mannen zich steeds meer gaan durven uitspreken over hun diepste angsten en twijfels.