Wat doe je als je zó graag iets wilt doen maar je het gewoonweg niet durft?

Je schrijft je zelf een briefje bedacht mijn 12-jarige dochter.

Over iets meer dan twee weken gaan we met ons gezin naar de Efteling.

Al een paar jaar wil mijn dochter Olivia in de Vliegende Hollander. Ze neemt het zich elke keer weer voor maar als het moment daar is, weigert ze aan alle kanten. Ze wordt dan boos, verdrietig, opstandig en uiteindelijk weer rustig als ze heeft besloten om het dan toch niet te doen en zich weer voorneemt om het volgend jaar te gaan doen.

En nu is het dan weer bijna zover.
De dag dat we gaan nadert. En de zin en de adrenaline gaan omhoog.

En nu heeft ze een plan. Ze heeft aan zichzelf een briefje geschreven. En of ik deze in mijn portemonnee wil bewaren.

“Op het moment dat ik weer moeilijk ga doen, moet je die aan mij geven mama. Dan gaat het lukken”.

Ik bewaar het briefje. En wacht af. Want voor mij maakt het niets uit of ze mee in de Vliegende Hollander gaat of niet. Ik gun haar dat haar angst haar niet teveel vast zet. En dat ze met haar angst blijft ‘spelen en communiceren’.

Misschien moeten wij volwassenen ook eens wat vaker een briefje aan onszelf schrijven. Krijgen we misschien wel wat meer leven in de terminaal serieuze brouwerij. Want hé, doe jij alles wat je wilt of bliif je veilig dat doen wat je kent?

Nb. Oma is een half jaar geleden overleden. En oma ging altijd mee naar ons weekje Efteling. En dit jaar voor het eerst niet meer. Liefde en angst gaan hand in hand. ♥️