Goede voornemens?
Lief mens, doe niet zo moeilijk!

Ik ben zo anders dan de meeste volwassenen om me heen.

Zij hebben aan het begin van het nieuwe jaar een paar goede voornemens.
Zij hebben de discipline om dat vol te houden.
Zij maken er een langdurig project van.
Zij gaan er helemaal voor.
Na een tijdje komen ze erachter dat het niet vol te houden is.
Ze haken af.
Ze doen net alsof hun neus bloedt als iemand nog vraagt naar hun goede voornemens.
Zij zijn teleurgesteld in zichzelf.

Ik kies iedere dag een voornemen, dat me op die dag het beste uitkomt. (ik noem het met een hip woord een mini-challenge;-)
Ik heb de discipline om dat één dag vol te houden.
Mijn project stopt gelukkig de volgende dag weer.
Ik hoef er maar één dag helemaal voor te gaan.
Na een tijdje kom ik er tot mijn verbazing achter dat ik behoorlijk veel bereikt heb.
Ik ga gewoon zo door.
Ik vertel trots dat ik niet aan een paar goede voornemens doe, maar elke dag een mini challenge met mezelf aan ga.
Ik ben zooo blij met mezelf!

Mijn voornemen voor vandaag:
Een uur lopen. (Is gelukt)
Mijn voornemen van gisteren:
Geniet tijdens je filmavondje van de mm’s zonder je schuldig te voelen. (Ook gelukt!)
Mijn voornemen voor morgen;
Bedenk ik morgen.

Dus. Succes (bijna) gegarandeerd! ?

Nb.
Één van mijn challenges in 2020 was:
Heb het lef om echt jezelf te durven zijn.
Deze hou ik bijna elke dag vol.