Even een mega opbeurend bericht. Tenminste…het beurde mij net super op toen ik het zag!

Een herinnering die mijn telefoon net aangaf over de situatie precies vier jaar geleden.
Die stoelen! Bij ZoetZuur. Anderhalf meter uit elkaar.

Poeheeee wat ben ik blij dat ik nu weer lekker mag knuffelen, aanraken, niet hoef na te denken over mondkapjes en weer heerlijk met de mensen om me heen mag zijn.

En daarom dacht ik. Ik deel het ook even hier. Wie weet maakt jouw hart dan ook even weer een sprongetje van dankbaarheid. ♥️

Nb. En jaaaa ik weet het. Er is nu heeel veel ander leed. Afschuwelijk en afgrijselijk ander leed. En om daar mee om te kunnen gaan en elke dag een dikke vette steen bij te dragen aan een betere wereld heb ik vooral m’n focus op dat wat beter gaat. Ze noemen dat ook wel optimisme 😉