Zoet en Zuur zijn nog nooit zo voelbaar geweest als gisteren en vandaag.

Hoe is het mogelijk om intens maar dan ook intens pijn te hebben en verdriet en daarnaast een enorm opgelucht, bijna vakantiegevoel te ervaren in één.

Geen idee. Het kan. Als je je hart helemaal open hebt staan. En als je je gedachten laat komen en laat gaan. Zonder er teveel aandacht aan te besteden.

By far één van de moeilijkste periodes in m’n leven. En als ik er zo bij stil sta dan weet ik een ding echt zeker.
Oprechte aandacht en liefde van de mensen om me heen helpen mij om het te dragen. Om het aan te kunnen. Om door te gaan. Om er het aller aller allerbeste van te maken.

Toen we Isabel gisteren naar haar nieuwe (t)huis brachten hing er ‘Welkom Isabel’ op de ramen.
Isabel is super blind en kan echt helemaal nies zien. En toch hebben ze dit gedaan.
Als je dit als zorgprofessionals van Koninklijke Visio doet, dan snap je het! Dan voel je het!
En dan weten wij het ook.
Ze woont nu op de beste plek die er is.❤️

Loslaten is anders vasthouden.

En Isabel?
Zij is bovenverwachting goed gestart. Ze lieten net weten dat ze heerlijk aan het kletsen is en grapjes maakt.

Nou. Ik zou zeggen. Laten we eens een voorbeeld aan haar nemen.

Een hele fijne (werk)dag en vergeet niet te kletsen en grapjes te maken. Het leven wordt er een stuk provocaliever, leuker en draaglijker van. Ik ga in ieder geval keihard Skyradio aanzetten en meeblèren met de kerstmuziek, want nu Iesje niet meer thuis woont, kan de radio in huis weer (gewoon) aan.
???? ????????????????