Neus dicht en springen!

Opeens was het er vorig jaar.
Het idee. De gedachte.

Wij gaan samen iets doen.
Wij gaan samen iets overnemen.
Wij gaan samen directeur worden.
Wij gaan samen het provocatieve gedachtegoed verspreiden.
Wij gaan samen werken.

Je leest het al. We wilden vooral iets samen.
Daar waren we snel over uit. Dat voelden we allebei.

We gingen samen op pad en ontdekten heel wat samen af.

We ontdekten dat we toch niet iets samen wilden overnemen. Nee. Dat jasje paste ons niet meer.
We ontdekten dat we samen directeur wilden worden, maar onszelf dan geen directeur wilden noemen en onszelf al zéker niet als directeur wilden gaan gedragen.
We ontdekten dat we heel zeker samen het provocatieve gedachtegoed wilden verspreiden. Van noord naar zuid. Van oost naar west. Gewoon. Heel Nederland.
We ontdekten dat we wilden samenwerken. Heel vaak en heel veel. Met mooie mensen om ons heen.

En toen kwam daar het plan.
Jeroen en ik gaan samen.
Wij zijn samen ZoetZuur Kumpany.

En zo geschiedde. Bijna.

Nu alleen nog de uitvoering.
Alles is bedacht. Alles is vastgelegd. Alles is klaar. Alles kan beginnen.

Whaaaaa. En dan nu wij nog.
Want wat is het allerspannendste van een plan maken?

Een plan kan vet mislukken!

We zijn nog nooit naar badje 23 gegaan. Want zo voelt het.
We zijn nu nog comfortabel in ons eigen bad. Daar kennen we de kneepjes. Daar weten we wat we doen. Daar zijn we gewend.

Dus. Neus dicht en springen.
Het wordt pompen of verzuipen.
Een ding weten we wel.
We doen het in ieder geval SAMEN!