Wie is Jeroen dan?
Voor iedereen die hem kent, is het moeilijk te geloven dat Jeroen pas na zijn 34e met het provocatieve gedachtegoed aan de slag is gegaan. Het lijkt alsof hij met een provocatieve paplepel is grootgebracht – maar niets in minder waar. Zijn flinke dyslexie en een strenge opvoeding gaven hem vroeger niet de speelse ruimte die hij nu voor zichzelf creëert. Er was een lange – niet geheel hobbelvrije – weg en flink wat lef voor nodig om zijn eigen pad te gaan volgen. Het provocatieve pad. Dat was voor hem het ware ‘thuiskomen’. Sindsdien heeft hij het niet meer losgelaten en staat hij bekend als een van de beste provocatieve trainers van Nederland. Da’s ook niet zo gek: hij heeft inmiddels 26 jaar ervaring in het vak. 60 jaar oud dus. Echt? Ja echt. Ook al zo moeilijk te geloven.
ZO ZIET JEROEN HET.
26 Jaar geleden veranderde mijn leven. Na een moeilijk besluit ging ik het anders doen. Na mijn scheiding startte ik met improvisatietheater. Een nieuwe wereld ging voor me open. In de theatersport kun je een complete wereld creëren. Een wereld waar mensen blij van worden. In de theatersport zeggen we op alles wat er komt: ja, leuk! Ik ging dat ook toepassen in mijn leven. Alles veranderde.
Ik sta bekend als een blije eikel, vol met gekke ideeën. Daardoor heb ik veel bijzondere dingen meegemaakt en allerlei functies gehad. Van ijscoverkoper tot campingbaas en van culinair journalist tot relatietherapeut in een RTL4 programma. Ik deed vanalles. Ook al scheet ik soms 24 kleuren stront. (Dat gebeurt nu nog steeds wel eens overigens.)
PROVOCATIEF WAS DE MISSING LINK.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door mensen en hun eigenaardigheden. Als bedrijfsmaatschappelijk werker voor de GGZ kwam ik hier veel van tegen. Dacht steeds: “Hoe kan ik die mensen toch helpen?”
Mijn missie is dat mensen die met mij in aanraking komen wat gelukkiger worden. Wat overigens ook betekent dat je wel degelijk stil kan staan bij verdriet en minder leuke dingen. Dat is ook geluk.
In het eerste boek over provocatief coachen las ik dat provocatief coachen heel veel leek op improvisatietheater. Dat was voor mij de ‘missing link’. Wauw, dacht ik. Als er eenzelfde soort vorm is, maar dan om mensen te helpen, dan is dat het. Het kon dus anders! Dit was werkelijk thuiskomen. Dit klopte. Wat ik wil doen heeft blijkbaar een naam!
Overigens is het meest domme uitgangspunt dat je mensen wilt helpen. Dat had ik nog te leren. Provocatief helpen door niet te helpen. Dat is het meest krachtige wat er bestaat. Ik begreep er niks van, maar ik wist wel: dit is precies wat ik wil.
EN ZO GESCHIEDDE.
Ik ben die blije eikel die met een warm hart mensen een lachspiegel probeert voor behouden. Inmiddels al vele jaren. Met veel plezier. Ik krijg enorm veel energie als ik mensen tegenkom die in de terminale serieusheid vastzitten. Als ik managers tegenkom in 3-delig pak vraag ik: huppel je nog wel eens?
Ik wil dat mensen weer gaan spelen. Daar wordt het brein blij van. Laten we onszelf niet te serieus nemen. Daag jezelf en de ander uit. Vanuit warm contact laat ik de mensen zien dat ze een keuze hebben. Of niet. Je kunt jezelf ook volstoppen met negativiteit. Zelf weten en ik vind het goed.
DIT BEN IK OOK.
Ik heb drie dochters en een zoon waarvan twee dochters samen met mijn vrouw Richtje. We wonen in Leeuwarden. Ze zijn allen bij ons thuis aangestoken door het provocatieve. Wat wil je ook met zo’n vader. Soms is het wel even zuchten voor ze “Ja, papa we weten het wel!”
Ben benieuwd hoe mijn kleindochter van bijna één jaar haar provocatieve Opa ziet. Humor heeft ze zeker, ze zit nu al vol pret. Over pret gesproken, als relatietherapeut geef ik ook Provocatieve Relatie Therapie ( PReT) en maak ik samen met een collega theatercollege’s over psychologische kennis. (www.MenS2producties.nl)
Ik kom je graag tegen. Heb jij het lef?
