Wekelijks krijg ik de vraag of ik (of ZoetZuur Kumpany) geaccrediteerd ben of dat er PE-punten te verdienen zijn, want dan ‘mag’ het.

Ik heb ermee geworsteld, er tegenaan geschopt, er aan meegedaan, uitgediept en uitgespit.

Ooit zijn deze dingen in het leven geroepen en ik kom er niet zo goed achter waarom. Ik denk wel echt vanuit de beste intenties. (De like-knop is immers ook met de beste intenties bedacht en zie wat ervan is gekomen).

Hele onafhankelijke instituten zitten erachter om dit te beoordelen.

Procedures, processen, testen, testen, nog eens testen, dan een final check en een klap erop.

Zo, nu ben je officieel geaccrediteerd en goed bevonden.

N.B. Een kleine toevoeging, je bent alleen geaccrediteerd en goed bevonden voor de orde van de psychologen. Nog niet voor de orde van de advocaten, de artsen, het onderwijs, de verpleging, de notarissen, de bouw, de accountants, de piloten, de Nobco, de NIP, de Noloc, de TROS , de VARA en de VPRO.

Die hebben namelijk ook allemaal hun eigen onafhankelijke instituten met procedures, processen, testen, testen en nog eens testen en dan een final check en een klap erop.

Hoe bijzonder ik dit systeem ook vind. Ik zelf beslis of ik hieraan mee wil doen.

Ik doe het niet.

Wij van wc-eend adviseren wc-eend.

Mijn trainingen en opleidingen zijn zo goed of slecht als de deelnemers zeggen. Op die manier waarborg ik mijn kwaliteit. En nee, ik koop deze mensen niet om. (Dan kan ik me ook laten accrediteren, is wat mij betreft hetzelfde). Zij zijn het meet-intstrument. Zij zijn mijn accreditatie.

Ik realiseer me heel goed dat er sommige mensen/beroepsgroepen  hierdoor niet bij mij ‘mogen’ komen.

N.B. Van mij mag echt iedereen komen, maar helaas mag het van hun angstige werkgever niet. En ja, dat vind ik onwijs jammer voor deze mensen, want ik ben echt ongelooflijk goed in mijn werk, al zeg ik het zelf.